Każdy przedsiębiorca, działający nawet w najprostszej formie prawno- organizacyjnej, wytwarza tysiące informacji dotyczących realizacji zamówień, wynagrodzeń pracowników, należności podatkowych, rozliczeń z ubezpieczycielami, dokumentacji materiałowych, itp. Duże przedsiębiorstwo lub spółka wytwarza tych informacji miliony. Równocześnie w coraz większym stopniu traktuje się informacje jako kluczowy czynnik, ułatwiający menedżerom reagowanie na to, co się dzieje w złożonym, burzliwym otoczeniu. Nic dziwnego, ze coraz więcej menedżerów traktuje samą informację jako cenny skarb – taki, którym trzeba uważnie gospodarować i który należy starannie chronić.
Liczące się na rynku firmy „giganty” i konsorcja zdają sobie w pełni sprawę z zagrożeń wynikających z podejmowanych coraz powszechniej prób rozpoznania ich działalności na rynku i wiedzą, że przeciwdziałanie takim aktom się opłaca. Zdają sobie także sprawę, że utrata istotnych informacji w wyniku szpiegostwa czy też rozpoznania konkurencyjnego może być przyczyną bardzo poważnych strat, aż do możliwości osłabienia pozycji na światowym rynku i w perspektywie wyeliminowania z niego.
Dlatego stosują one pełne zabezpieczenia, posiadają bardzo rozwinięty kontrwywiad wewnętrzny (tworzą własne komórki odpowiedzialne za kontrwywiad gospodarczy, wyspecjalizowane i zatrudniające wysokiej klasy specjalistów z różnych dziedzin w obszarze zabezpieczeń), wykorzystują najnowsze technologie bezpieczeństwa, tworzą rozbudowane procedury. Wykorzystują w tym celu techniki, które stosowane są przez służby państwowe. Ponadto starają się współpracować z organami państwowymi w celu lepszej realizacji polityki bezpieczeństwa oraz wprowadzania prawnej ochrony swoich wartości.
Duże firmy, jako jednostki odprowadzające istotne kwoty do budżetu państwa oraz stanowiące pracodawcę dla wielu obywateli, są traktowane w większości krajów rozwiniętych jako liczący się partnerzy i przez to zawsze mogą liczyć na współdziałanie organów państwa w zakresie przeciwdziałania nieuczciwej konkurencji, czy też zwalczania działalności obcych służb wywiadowczych naruszających ich interesy.
Firmy te dla zabezpieczenia swoich strategicznych informacji opracowują i wdrażają kompleksową politykę bezpieczeństwa przedsiębiorstwa, która obejmuje m.in. następujące zagadnienia:
-
politykę informacyjną;
-
politykę informacji niejawnych;
-
zasady ochrony danych osobowych;
-
politykę bezpieczeństwa systemu teleinformatycznego;
-
zasady ochrony tajemnicy przedsiębiorstwa lub innych tajemnic zawodowych;
-
zapobieganie przestępstwom na szkodę firmy, a szczególnie fałszerstwom i oszustwom;
-
zasady ochrony fizycznej i technicznej;
-
inne polityki związane z bezpieczeństwem.
Średnie i małe firmy nie stać na takie działania, które niestety są bardzo kosztowne. Dlatego zazwyczaj ograniczają się do zastosowania prostych zabezpieczeń fizycznych, administracyjnych i elektronicznych w zakresie komputerowych sieci i baz danych. Należy stwierdzić, że te jednostki gospodarcze nie posiadają dużej świadomości w obszarze zagrożeń i traktują je jako mało realne. W niektórych państwach jednak podejmowane są różne działania profilaktyczne przez służby państwowe, szczególnie wobec małych firm uczestniczących w produkcji związanej z wysoko rozwiniętą technologią. Realizowane jest to poprzez organizację pogadanek, wydawanie broszur na temat zagrożeń ze strony obcych wywiadów jak i firm realizujących rozpoznanie konkurencyjne, opracowywanie i przekazywanie kierownictwom tych firm wytycznych do realizacji przedsięwzięć z zakresu bezpieczeństwa, tworzenie organizacji zrzeszających firmy w celu wymiany doświadczeń oraz dla tworzenia przez nie wspólnych systemów bezpieczeństwa, co powoduje, iż następuje obniżenie kosztów takich działań.
